دانلود آهنگ شهرام ناظری به نام تصنیف امیر کبیر
رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قلتگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته ی تقدیر!
هنوز، نفرین می بارد از در و دیوار.
هنوز، نفرت از پادشاه بد کردار
هنوز وحشت از جانیان آدمخوار
هنوز لعنت بر بانیان آن تزویر.
هنوز دست صنوبر به استغاثه بلند،
هنوز بید پریشیده سر فکنده به زیر،
هنوز همهمه ی سروها که: «ای جلاد!
مزن! مکش! چه کنی؟ های؟!
ای پلید شریر!
چگونه تیغ زنی بر برهنه در حمام؟
چگونه تیرگشایی به شیر در زنجیر؟!»
نه خون، که عشق به آزادگی، شرف، انسان،
نه خون، که داروی غم های مردم ایران!
هنوز زاری آب،
هنوز ناله ی باد،
هنوز گوش کر آسمان، فسونگر پیر!
تو را ز کنگره ی عرش می زنند صفیر!
به اسب و پیل چه نازی که رخ به خون شستند،
در این سراچه ی ماتم پیاده، شاه، وزیر!
چون او دوباره بیاید کسی؟
محال…محال…
هزار سال بمانی اگر،
چه دیر…
چه دیر…!